لطفا اگر وقت ندارید؛ این نوشته را نخوانید!
یادمان باشد همیشه می‌توان یک بغل استدلال خوب و قشنگ، تر و تمیز و توجیه‌کننده دم دست داشت برای اینکه چرا فلان کار را انجام نمی‌دهیم؟ چرا کتاب نمی‌خوانیم؟ و بالاخره چرا طرحی نو در نمی‌اندازیم؟
یکی از قدیمی‌ترین آنها که اتفاقاً به روز شده و در این عصر مدرن هنوز هم تشریف پر افتخاری دارند و در واقع باورپذیرترین و بدجنس‌ترین آنها هم هست؛
عاملی است به نام “زمان”
اگر زمان داشتم…
حیف که وقتشو ندارم…
اینجوری نمی‌شه بایستی یک سال گوشه‌ای بنشینم و…
تو این وضعیت ممکن نیست…
اگر هفته‌ای سه روز بیکار بودم…
زمان که دست خودم نیست…
ببین حرفتو قبول دارم اما…
درست می‌گی؛ فقط اگر…
نه که نخواهم؛ کاشکی…
اگر کمی صریح باشیم؛ شاید لازم باشد اینطور بگوییم:
“نداشتن زمان” یا “وقت نداشتن” پدرِ همه‌ی کارهای خوب و بزرگی را که سال‌ها حسرت انجام دادنش را می‌خوریم؛ درآورده است!
در حالی که خوب می‌دانیم هم‌چنان که برای ساعت‌ها گردش در شبکه‌های اجتماعی (فعلاً بیشترش اینستاگرام و تلگرام گردی است) و زباله‌گردی در اینترنت زمان داریم. برای هر کار خوب دیگری هم (چیزی که می‌توانیم اثر بنامیم و تاثیرش را در آینده‌ی خودمان ببینیم.) اگر واقعاً تصمیم بگیریم و بخواهیم؛ می‌توانیم زمان داشته باشیم.
با خود رو راست باشیم؛ اگر در همین لحظه که من در اینترنت می‌گردم دوبرابر و چند برابر وقت داشتم امکان استفاده از آن برایم وجود داشت؟ به یک دلیل ساده خیر. چون اگر در لحظه زمانم چند برابر شود باز وجودم با محدودیت‌های فیزیکی و مکانی همین فرد کنونی در همین مکان است و بس.
وقتمان را غالباً با کار بیهوده و یا کمهوده می‌گذرانیم. با یک تلنگر و سقلمه به خود بیاییم و همان انرژی محدود (جسمی، زمانی و مکانی) را بگذاریم برای کارهایی که می‌دانیم مفید هستند و برای رشد نیازمندشان هستیم.
نیروی مقاومت قوی‌یی وجود دارد که بایستی از آن بگذریم و شکستش بدهیم.
از عادت‌های بی‌اثر و زمان هدر دهِ چندین ساله، اما سرگرم کننده و مسکن، درگذشتن و پای در وادی دردناک کسب تجارب جدید و عادت‌های اثربخش سخت است.
در واقع ایجاد عادت‌های جدید و مثبت خیلی سخت است. به همین خاطر راهکار پیشنهادی این است:
از روزی ۱۵ دقیقه شروع کنیم و این زمان را برای چنین فعالیت‌هایی کنار بگذاریم و ذخیره کنیم.
برای کتاب‌خوانی، برای نوشتن و یا توسعه‌ی هر نوع مهارت و توانمندی دیگری در خودمان.
مانعی توجیهی به نام “کمبود وقت” یا “دروغ زمان” تاکنون؛ خیلی خوب توانسته است؛ نقش خویش را به عنوان رکورددار حفظ کند.
چه قدر خوب می‌شود؛ بتوانیم سرعت بگیریم و رکورد خویش را بشکنیم.
البته اگر زمانش را داشته باشیم.
با سلام و تشکر از تلنگرهای به جای شما/
یک آیه از قرآن و یک حکمت از نهج البلاغه امیرمومنان در همین باره تقدیم شما میکنم:
قسمتی از آیه ۷۷ سوره قصص: “لاٰتَنْسَ نَصیٖبَکَ مِنَ الدُّنیا؛ سهم ات را از دنیا فراموش نکن”
حکمت۱۱۸ نهج البلاغه: “اِضاعَةُ الْفُرْصَةِ غُصَّه؛ از دست دادن فرصتها، اندوهی گلوگیر است.”
پاینده باشید…
تلنگر قشنگی بود